Magna Mater
Magna Mater betekent ‘Grote Moeder’ in het Latijn. Deze Grote Moeder staat voor het leven zelf.
We zien haar, en haar waanzinnige kwaliteiten, terug in een grote verscheidenheid aan allerlei (vrouwelijke) godheden. Elk van die godheden kun je indelen naar de drie aspecten die bestaan binnen een levenscyclus. (Wat die precies zijn, daar kom ik zo op.)
Elk van deze aspecten wordt abstract weergegeven met een eigen kleur. En diezelfde kleuren voor die aspecten, zie je in een groot aantal culturen wereldwijd terugkomen. En dat is niet toevallig.
Drie kleuren
De drie kleuren zijn zwart, wit en rood.
Door oude teksten te bestuderen hebben linguïsten, weten te achterhalen dat deze drie kleuren, in veel verschillende talen, als eerste hun naam hebben gekregen.
Antropologen kwamen rond midden 19e eeuw tot eenzelfde soort conclusie. Ze vonden bij, -wat men toen beschouwde als primitieve volken-, de beschrijvingen van kleur nogal vaag in vergelijking met westerse talen.
Wanneer een onderzoeker vroeg wat voor kleur iets had, dan kwamen daar beschrijvingen zoals bijvoorbeeld ‘de kleur van pus’. Werd er totaal geen onderscheid gemaakt tussen blauw en groen. En bestond er geen woord voor violet. Vaak kwam er het antwoord dat de precieze kleur maar aan een ‘wijzer man’ gevraagd moest worden. Zij hadden er geen woorden voor…
Behalve dus voor de kleuren zwart, wit en rood. Daar was altijd een woord voor.
In 1969 verscheen er een boekje van twee onderzoekers: Berlin en Kay. Zij bestudeerden maar liefst twintig verschillende talen. Zij kwamen er zo’n 100 jaar later (opnieuw) achter, dat de kleuren in al die 20 talen in een behoorlijk vaste volgorde hun naam kregen.
En de eerste drie kleuren van die volorde waren steevast: eerst zwart & wit en daarna rood.
Waarom dat zo is, is wetenschappelijk nog een beetje gissen, heb ik begrepen. Maar wanneer ik zelf kijk naar die kleuren, dan vind ik het echt geen rare volgorde. Bij evolutie, overleven en taalontwikkeling, lijken mij licht en donker (wit en zwart) hele belangrijke begrippen om een woord voor te hebben. Nog een belangrijk begrip voor leven en overleven, is bloed. In veel talen heeft het woord rood etymologische banden met het woord bloed.
Laten we eens kijken naar de aspecten die drie kleuren symbolisch vertegenwoordigen binnen de levenscyclus. Je voelt dan zelf ook vast aan welke belangrijke thema’s daar biologisch en cultureel verband mee hebben.
Levenscyclus
De Magna Mater is de oermoeder. De drie grote vrouwelijke krachten van de oermoeder Magna Mater zijn:
- Wit –> maagdelijkheid
- Rood –> vruchtbaarheid
- Zwart –> dood
Al deze oermoederkwaliteiten worden toegeschreven aan drievoudige godinnen zoals bijvoorbeeld:
- Nehelennia (NL)
- Cybele (Romeins)
- Rhea (Grieks)
Maar je vindt deze drie kwaliteiten ook wel terug als aparte godinnen of heiligen. Een paar voorbeelden:
- Katholicisme: De maagd Maria, de rode Maria* en de zwarte Madonna.
- Hindoeïsme: Sarawati, Lakshmi en Kali.
- Wicca: maagd, moeder en oude wijze vrouw (Maiden, Mother & Crone in het Engels)
- Christendom: Barbara, Margaretha & Katharina (veel te vinden in Duitstalig gebied)
- Griekse schikgodinnen: Klotho, Lachesis & Atropos
Oerprincipes van het leven
De oermoeder omvat alle oerprincipes van het leven. Alles komt van d moeder en alles gaat naar de moeder. En deze grote vrouwelijke krachten zijn te vertalen naar drie oerprincipes:
- De impuls (wit)
- De polariteit (rood)
- De transformatie (zwart)
Sacraalbouw
In de geomantische sacraalbouw zien we deze drie oerprincipes van de Magna Mater uiteraard ook terugkomen.
De toren is de wereldas, de Axis Mundi. Dit is het verticale principe ofwel de impuls.
Als horizontaal principe, de alignment of polariteit, vinden we de draak.
En waar die twee zich kruisen bevindt zich de omphalus met als symbool het rad voor midden en omgeving.
Wanneer je goed rondkijkt in oude kerken, dan zul je die toren, draak en ‘t rad veelvuldig tegenkomen als attribuut die afgebeelde heiligen bij zich dragen. Wanneer je weet dat die kunst speciaal voor een betreffende kerk is gemaakt, dan kun je dat best als een aanwijzing zien van de kunstenaar voor welke energiën daar ter plekke een rol spelen. Let er maar eens op, het klopt (bijna) altijd.
En wat dacht je dan van alle kerken gewijd aan Joris (George) of Michaël? Het doden van de draak is tenslotte ook een scheppingsdaad. Hetzelfde kosmische verhaal over de oerprincipes, maar dan in een heel ander jasje.
*Die zie je maar weinig, Maria en sex gaat niet zo goed samen in de kerk.