Ik was ergens begin twintig, en had net een hele rits trainingen energetisch lichaamswerk afgerond, toen ik De Slegte op de Kalverstraat in Amsterdam binnenliep, en onderaan de trap dit boek van Harald Jordan zag liggen voor een paar gulden.
Ik zie het mezelf nog zo onderuit de stapel vissen.
Het was één van de eerste boeken die ik kocht over geomantie. Misschien was het zelfs wel de allereerste, dat weet ik eigenlijk niet meer zo precies.
Terugkijkend, was dat moment bij De Slegte absoluut een ‘teken aan de wand’, maar op dat moment had ik echt nog geen enkel idee hoeveel meer boeken (workshops, trainingen en opleidingen) over dit onderwerp nog zouden volgen in mijn leven.
Legende
Dit boek begint met een verhaal, waarvan de schrijver vertelt dat het een legendarisch verhaal is in China.
En ik was het lange tijd vergeten, totdat ik het, jaren later, opnieuw tegenkwam tijdens één van mijn opleidingen geomantie in Zwitserland. Ik herkende het meteen.
Dit verhaal gaat over het in harmonie zijn met je omgeving, fijnstoffelijke krachten, healing en verantwoordelijkheid. Het verbindt mens, plek en gebeurtenis.
Inmiddels hebben mijn eigen ervaringen ook laten zien, dat deze sage echt prachtig de essentie van geomantie illustreert. Ik hoop dat jij het ook een mooi verhaal vindt.
De Regenmaker
(een geomantisch verhaal ontleend aan Harald Jordan.)
In een dorp, ergens in Azië waren de mensen zeer bezorgd, want het wilde maar niet regenen.
De oogst dreigde daardoor te mislukken en als dat gebeurde, dan zou het hele dorp de strenge winter niet overleven.
Van heinde en verre lieten de dorpsbewoners allerlei regenmakers komen.
De één na de ander vertoonde met veel pracht en praal zijn ceremonie, maar het wilde maar niet lukken. Geen van allen kon het laten regenen.
Het dorp was radeloos.
Plotseling herinnerde iemand zich dat er een oude man eenzaam hoog in de bergen leefde. Die hadden ze nog niet gevraagd. Misschien kon hij regen maken?
Ze stuurden iemand er op uit om hem te vinden.
En hij kwam.
Gewend aan al het vertoon van alle andere regenmakers, vroegen de dorpelingen aan de oude man wat hij nodig had om regen te maken.
“Een hut buiten het dorp en dagelijks wat rijst en water voor de deur gezet”, antwoordde de oude man.
“Is dat alles?” vroegen de dorpelingen.
“Ja, dat is alles.”
De oude man liep nog een rondje door het dorp, en trok zich terug in zijn hut buiten het dorp.
Na drie of vier dagen regende het.
Hoe dan?
Toen de man gevraagd werd hoe het hem nou gelukt was, antwoordde hij:
“Toen ik aankwam, zag ik een dorp dat met elkaar en met de natuur in wanorde leefde. Ik vroeg me af waar er dan in mij wanorde heerste.
Met deze vraag zonderde ik mezelf af en bracht mezelf in orde. Door mijn eigen orde kon de natuur zich aan haar orde herinneren en kon het regenen.”
Door mijn orde kan de natuur zich haar eigen orde herinneren.
Nu jij: maakt dit verhaal iets in je los? Herken je iets? Vertel erover in de commentbox hieronder.
Ja, ik denk ook dat de wereld om je heen jouw “in orde” of “in wanorde zijn” wel weerspiegelt…..
En zou het wat betreft de hier eerder genoemde grote problematiek, misschien ook zo kunnen zijn dat er iets van ons collectieve “niet in orde” zijn met de natuur, aan ons allen weerspiegeld wordt?
Ik denk dat je daar zeker een belangrijk punt opnoemt, Sytske. Dat is een belangrijke redenen van waarom ik doe wat ik doe. Ik geloof dat een optimale samenwerking tussen de mens en zijn subtiel-energetische omgeving, de sleutel is tot een betere wereld.
Maak een krachtplaats van je woning! Ik help je.
Droogte is één ding, maar de overvloed aan water waar velen in de wereld nu mee te maken krijgen dan???
Hi Elly,
Dit verhaal heb ik je niet gegeven om droogte of overstroming en alle klimatologische problematiek, die daar wel of niet om heen hangt, te bespreken. Dat lijkt me echt een hele andere discussie.
Het gaat mij erom je te laten zien dat de wereld om je heen een spiegel van de ziel is. En dat wanneer je jezelf ‘in orde’ maakt, dat dan de wereld om je heen ook zal veranderen.